Δευτέρα 1 Απριλίου 2013


















Είναι μια όμορφη μέρα
ζεστή και δροσερή μαζί
ένα σύννεφο σαρκώδες χορταστικό
πλέει πάνω από τα δέντρα
διασχίζει γρήγορα το κενό
ανάμεσα στις ομπρέλες του κήπου
δεν σε κοιτάζω
δεν ελπίζεις στο βλέμμα μου
αν κάποιος μας παρατηρεί
απ’ τους θαμώνες του καφέ
τι συμπέρασμα βγάζει
πως είμαστε δυο εραστές που έχουν ταξιδέψει
τα μήκη και τα πλάτη του έρωτα
κι ήρθε η στιγμή να πούμε
πως ό,τι υπήρχε δεν υπάρχει πια
πως ό,τι ήταν ζωντανό έχει απονεκρωθεί

ή μήπως
  
σκεφτεί πως όλα τώρα χτίζονται
με πόνο και μέσα απ’ τον πόνο
από έναν άντρα που οχυρώνεται
στο τελευταίο του προπύργιο
κι έχει την υποψία πως πλησιάζει η ώρα
να υψώσει τη λευκή σημαία παραδίνομαι
κι από μια γυναίκα που λαχταράει
όσο τίποτε άλλο να δοθεί
αλλά δεν ξέρει πώς

ο άντρας την ικετεύει να μιλήσει
εκείνη ανοίγει το στόμα καταπίνει
μεγάλες γουλιές αέρα και θαλασσινό νερό
και δάκρυα που καίνε αλλά δεν θα κυλήσουν
εδώ σ’ αυτό τον χώρο τον δημόσιο που διασώζει
τον ιδιωτικό
δυο νικημένα παιδιά που έχουν μπροστά τους
τη δική τους μερίδα ευτυχίας
και δεν γνωρίζουν πώς
να τη φέρουν στα χείλη τους

ο άντρας κοιτάζει το ρολόι
είναι η σωτηρία
σηκώνεται
όλα έχουν προδιαγραφεί
όχι
δεν εγκαταλείπει τη γυναίκα
την παίρνει μαζί του ως τη γωνία
σαν τι;
σαν κάτι που θα ‘θελε να το κρατήσει
για τον εαυτό του
για πάντα


απόσπασμα από το καινούργιο βιβλίο μου 
Η δηλητηριώδης 
σε λίγες μέρες από την Άγρα